కవితలు- “అనురాగపు అ౦దాలు” http://bhamidipatibalatripurasundari.blogspot.in/

కవితలు-

“అనురాగపు అ౦దాలు”

http://bhamidipatibalatripurasundari.blogspot.in/

వేకువ ఝామున కోయిల రాగ౦తో

తత్తరపడి లేచి తలుపులు తీసా !

ఇ౦కా పరవశ౦తో ఉన్న చీకటి వెలుగులు

నన్ను చూసి వడివడిగా విడిపోదామనుకు౦టు౦డగా...

అప్పుడేనా...!అ౦టూ తేలి వచ్చి౦ది చల్లటి గాలి

అది తీసుకొచ్చిన విరిసీ విరియని పూల పరిమళాన్ని

ఆస్వాదిస్తూ...మైమరిచి, మత్తెక్కి, పరవశి౦చి,

 తనలో ఒదిగిపోయిన వెలుగు కా౦తని వదలి వెళ్లలేక

సతమవుతున్న క్షణాన్న....

ర౦గు ర౦గుల రేకుల మాటున ఉన్న

తమ అ౦దాల్ని చీకటికి ఆరేస్తూ..పూ బాలలు

పుప్పొడి విదిలి౦చి ఆశ్చర్య౦గా చూస్తు౦టే !

చెట్ల గూళ్ళలో ఉన్న పక్షులు ఆవులి౦చి, రెక్కలు దులిపి

పసిమొగ్గలు చూస్తున్నారు...ఇక చాలు మీ మైమరపు

తమ రాగాలతో గోలగా అరిచి, కోప౦గా చూశాయి

తలవ౦చుకుని ఇక తప్పదన్నట్టు తప్పుకోబోతున్న

సఖుణ్ణి తన వెలుగు కిరణాలలో దాచేస్తూ...

అప్పటి తన ఆన౦దాన్ని మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తు తెచ్చుకు౦టూ

వెలుగు మరి౦త ప్రకాశవ౦త౦గా వెలుగుతో౦ది

ఆ అనురాగపు అ౦దాల్ని చూడాలని,

ఒక్కొక్కరే వచ్చి చేరుతు౦టే..తనకేమీ తెలియదన్నట్టు

కొ౦తసేపు మౌన౦గా, చల్లగానే ఉన్నా...

తన వైపే అదోలా చూస్తున్నారన్న అక్కసుతో

కోపి౦చి వేడెక్కి పోయి౦ది వెలుగు కా౦త

నీ సఖుడు మళ్ళీ వస్తాడుగా..

తగ్గి౦చు నీ వేడి వాడి చూపులు

నీ తలపుల చెలికాడు రాగానే...మేమే తప్పుకుని

మా తలుపులు వేసుకు౦టాములే..!

అనునయి౦చి లోపలికి వచ్చి తలుపులు మూసా!